ولی نهایتاً ً اعلامیه استکهلم تدوین شد. در این اعلامیه است که بحث حق بر محیط زیست سالم مطرح شد و باید به محل این کنفرانس هم توجه نمود چراکه در یک کشور توسعه یافته بود. ‌بر اساس اعلامیه محیط زیست بشر (بیانیه اصولی )که در ژوئن ۱۹۷۲به تصویب کنفرانس جهانی محیط زیست انسان در استهکلم رسیده است حفظ محیط زیست بشر ‌و تضمین حقوق بشر برای برخورداری از محیط زیست سالم وتشویق ‌و ترغیب فعالیت‌های زیست محیطی در سطوح بین‌المللی ومنطقه ای وتوسعه قوانین ومعاهدات بین‌المللی به منظور کنترل آلودگی ‌و تخریب محیط زیست ناشی از فعالیت‌های بشری از اهداف برنامه می‌باشد(میبدی، ۱۳۸۱، ۵۹).

منشور جهانی طبیعت

سال بعد از کنفرانس استکهلم، طرح اولیه منشور جهانی طبیعت تهیه شد و متن نهایی آن شامل یک مقدمه و ۲۴ ماده در ۲۸ اکتبر ۱۹۸۲ به موجب قطعنامه ی شماره ی XXIX ٣٢٨١ ١٩٨٢ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحدرسید . منشور جهانی طبیعت، اصل لازم و ضروری بهبود و تقسیم سیستم حیات رابرای رفع نیازهای زیستی و تنوع ارگانیسم حیاتی بیان می‌کند، در نتیجه، اصولی ازمنشور اظهار می‌کند که از طبیعت باید حفاظت شود و توسعه ی اقتصادی، اجتماعی باید متضمن حفاظت از طبیعت بوده و با اتلاف منابع طبیعی مبارزه شود و نیز مقررات اجرایی باید در راستای این مفاهیم، به طور کامل جهت حفاظت از طبیعت به کارگرفته شود(فیروزی،پیشین،۳۰). در مقدمه این منشور آمده که بشریت جزئی از طبیعت است و تمدن ریشه در طبیعت دارد . بقای ساختارهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تمدن و نهایتاًً حفاظت از صلح به حفاظت از طبیعت و منابع آن بستگی دارد .لذا هر گونه عمل انسان که بر طبیعت اثر بگذارد باید بر اساس اصول این منشور هدایت و مورد قضاوت قرار گیرد.فصل اول این منشور به اصول کلی اختصاص یافته است . در بخش دوم ) کارایی ها(، آمده که توسعه اقتصادی_اجتماعی متضمن حفاظت از طبیعت بوده، با اتلاف منابع طبیعی باید مبارزه شود و اثرات ناشی از فعالیت های مختلف انسان بر طبیعت مورد ارزیابی قرار گیرد. در بخش سوم تحت عنوان ) کاربست ( یا اجرا مقرر می شود که قواعد مذکور در این منشور در قوانین و عملکرد دولت‌ها وارد شده و در همکاری های بین‌المللی مورد عمل قرار گیرد .اصول مندرج در این منشور قطعا ً از نظر حقوقی الزام آور نبوده ولی به مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر راه آینده را نشان می‌دهد.

پروتکل مونترال

دراوایل دهه ۱۹۷۰ متصاعد شدن گازهای cfc_s به عنوان عامل اصلی تهی شدن لایه ازن شناسایی شدند. در این را ستا در۱۶ سپتامبر ۱۹۸۷ درمونترال کانادا، ۲۴ کشور ازجمله امریکا پروتکلی امضا کردند مبنی براینکه این کشورها تا سال۱۹۹۶ به میزان ۵۰ درصد ازمتصاعد شدن گازهای cfc_s کاهش دهند. ازآنجایی که پس ازتوافقنامه پروتکل مونترال آشکارشد که این کاهش کافی نیست در۱۹ ژوئن سال۱۹۹۰ کشورهای فوق موافقت کردند که تاسال۲۰۰۰، تولید گازهای cfc_s راکاملا متوقف کنند وبرای کشورهایی که به تعهد خود عمل نمی کنند تحریم هایی درنظرگرفته شود. ازآنجایی که مفاداین پروتکل گازهای حاصل از سوخت های فسیلی ازجمله نفت را شامل نمی شود، نگرانی عمده ای برای کشورهای صادرکننده نیز دربرنداشته است(میبدی، پیشین، ۵۹).

تشکیل نشست بین الدول درباره تغییرات آب وهوا^[۱۰]( IPCC)

‌گروه‌های بین دول درباره تغییرات آب وهوا(IPCC) ‌در سال‌ ۱۹۸۸ توسط سازمان هواشناسی جهانی (WMO) وبرنامه تنظیمی زیست محیطی ملل متحد( UNEP) به منظور بررسی تغییرات آب وهوایی تشکیل شد. این گروه دراولین اجلاس خود درنوامبر۱۹۸۸ موافقت کرد که وظایف خود رابر روی سه بخش عمده ذیل متمرکز کند:

• ارزیابی اطلاعات علمی موجود درخصوص تغییرات آب وهوایی
• ارزیابی اثرات زیست محیطی واقتصادی-اجتماعی مسائل تغیییرات آب وهوایی.
• تعیین استراتژی های مناسب به منظور مقابله با این پدیده گروه بین الدول همچنین درباره تغیرات آب وهوا، به منظور انجام وظایف خود سه گروه کاری تشکیل داد که ریاست گروه اول به انگلیس،گروه دوم به شوروی سابق و گروه سوم به امریکا محول شد(جکسون و همکاران،۱۳۸۳:۵۲).

IPCC تحقیق جدید انجام نمی دهد و داده های اقلیمی را نیز مراقبت و دیده بانی نمی کند، بلکه پایه واساس گزارش های ارزیابی خود را مبتنی بر نشریات علمی و فنی معتبر قرار می‌دهد . اطلاعات مهم علمی مربوط به فرایند تغییر آب و هوا را سامان می بخشد.دبیرخانه IPCC در محل سازمان هواشناسی جهانی در ژنو قرار گرفته هست. عضویت در IPCC برای تمام اعضای WMO و UNEP امکان پذیر است. IPCC از زمان شروع به کار خود مجموعه ای از گزارش های ارزیابی(Assessment Reports) ، گزارش ها ی تخصصی و مقالات فنی(Special Reports and Technical papers) را در راستای تهیه اطلاعات علمی و فنی برای جامعه جهانی اعم از سیاستگذاران و کاربرهای عامه منتشر نموده است. این گزارش ها که هر چند سال یک بار چاپ می شود، به همراه ارائه خلاصه ای برای سیاستگذاران (SPM: Summary for Policymaker) به عنوان معتبر ترین منابع اطلاعاتی ‌در مورد تغییرات اقلیمی شناخته شده، هستند. هزاران دانشمند و افراد خبره به صورت داوطلبانه و بدون پرداخت حق الزحمه ای از طرف IPCC در نوشتن و بازبینی سه گزارش­ اشاره شده شرکت داشته که نهایتاً این گزارش­ها توسط ‌دولت‌های‌ عضو مرور می­شوند. گزارش­های IPCC شامل بخشی تحت عنوان ” خلاصه برای تصمیم گیرندگان می ­باشد که خط به خط این بخش توسط نمایندگان کشورهای عضو (بیش از ۱۲۰ کشور) مورد تأیید قرار ‌می‌گیرد. به دلیل فعالیت­های قابل توجه IPCC در زمینه مسائل تغییر آب و هوا در سال ۲۰۰۷ جایزه صلح نوبل مشترکا ‌به این هیات و آقای الگور از کشور آمریکا داده شد. IPCC از نمایندگانی که توسط دولت‌ها و سازمان­ها معرفی می­شوند تشکیل شده است. نمایندگان معرفی شده اکثرا دارای تخصص مربوط با مسائل مختلف تغییر اقلیم هستند. جلسات با حضور تمامی اعضاء IPCC در سطح نمایندگان کشورها تشکیل می­ شود. سازمان­ های غیر دولتی و سازمان­ های بین‌المللی نیزمی توانند به ‌عنوان عضو ناظر در این جلسات شرکت کنند. جلسات کمیته­ های IPCC، کارگاه ­های آموزشی و جلسات نویسندگان اصلی گزارش­ها تنها به وسیله دعوت از طرف IPCC صورت می ­گیرد. گروه ­های اصلی تشکیل دهنده IPCC عبارتند از:

• مجمع عمومی IPCC: که با حضور تمامی اعضا هر سال یکبار تشکیل شده و برنامه کاری ‌و ساختاری سازمان‌ها را کنترل می­ کند.
• رئیس هیات: که به وسیله مجمع عمومی انتخاب می ­شود
• دبیرخانه: مدیریت و انجام تمامی فعالیت‌های IPCC که به وسیله UNEP و WMO انتخاب می ­شود